MAARSSEN, 23 juni – Afgelopen zaterdag 17 juni was het razend interessante congres van Genootschap Onze Taal. Met voorzitter Fedde Dijkstra, secretaris Ada Franse en Heleen Sittig (Ledenraad en Communicatiecommissie) waren we naar PHIL in Haarlem getogen, want we hadden er een eigen stand. Het was voor ons als Orde de eerste keer dat we een standje bemensten op een dergelijke informatiemarkt. Wat ons betreft een succes en voor herhaling vatbaar.
Lezingen
We hebben niet alle lezingen bijgewoond (omdat we tenslotte in onze kraam zaten), zo moesten we de opening met prinses Laurentien aan onze neus voorbij laten gaan, en ook konden we niet meedoen aan workshops.
Wel hebben we een aantal presentaties beluisterd die ook voor ons als tolken en vertaler heel leerzaam waren. Denk bijvoorbeeld aan Jenny Audring, die inging op het woordgeslacht in het Nederlands en uitlegde dat er in ogenschijnlijke fouten een heel logisch systeem zit, en dat je dus je taalpolitie-neigingen maar beter kunt beheersen. Wat fout lijkt ís niet fout. ‘Een meisje die’ is dus lang niet zo erg als we denken. Vivien Waszink, die dieper inging op inclusieve taal en op de vraag ‘of je nu echt niets meer mag zeggen’, een actueel onderwerp dat ook leeft onder tolken en vertalers. (Spoiler alert: je ‘mag’ heel veel zeggen, maar wees je bewust van wat beladen taal is).
Erik van Muiswinkel, die het publiek liet lachen maar ook liet nadenken over taal. Gynaecoloog Mieke Kerkhof, die vertelde over de taal van patiënt en arts. Ook heel interessant voor ons en met name voor tolken in de zorg: als Nederlandstalige patiënten al (uit gêne) de meest bijzondere taalcreaties uitspreken (‘Waar hebt u precies jeuk?’- ‘Nou dokter, tussen m’n gemak en m’n genoegen’), hoe doen ‘onze’ anderstaligen dat dan, en hoe brengen wij dat aan de arts over? Rodaan Al Galidi, de in Irak geboren dichter en romanschrijver die in het Nederlands schrijft (en met wie we achteraf nog een heel interessant gesprek hadden over wat het betekent om in je tweede taal niet alleen te communiceren maar ook te dichten). En niet te vergeten Marjo van Koppen en Marlou Rasenberg, van wie we leerden hoe we de taal van katten moeten interpreteren. Je pluisbal heeft misschien geen woorden, maar let eens op die oortjes!
Netwerken
Maar afgezien van de lezingen waren we er natuurlijk om met mensen te praten, verhalen aan te horen, kortom te netwerken. Het congres was uitverkocht (hoorden we) dus er trokken volop mensen langs onze kraam. Allemaal taalliefhebbers of -nerds, onder wie velen die beroepsmatig met taal te maken hebben. Onze flyers, pennen (en snoepjes!) vielen in de smaak en we hebben veel mensen kunnen uitleggen waar de Orde voor staat, waarom ons vak zo mooi is en ook waardoor het wordt bedreigd. Ook hebben we over onze nieuwe actie kunnen vertellen aan geïnteresseerden We hebben minstens één aspirant-lid gesproken en ook konden we aan mensen die een vertaler nodig hebben, laten zien hoe handig onze zoekmachine is.
Logisch dat op een zo taalgericht evenement ook leden van de Orde rondliepen. Erg leuk om even te kletsen met Laima de Vries-Kazlauskaite, Aziz El Manouzi en Györgyi Dandoy (sorry als we nog iemand vergeten), en ook mooi om vele andere bekenden en onbekenden en nieuwe kennissen te ontmoeten.